«Հայտնի բան է, որ շատ գաղափարախոսական շարժումներ սկսել են դեռահասները, քանի որ մարդը երիտասարդ տարիքում շատ քիչ է գնում կոմպրոմիսի, ինքը շատ ավելի մաքսիմալիստ է և շատ ավելի զգայուն է ստի նկատմամբ: Դրա համար եմ ասում, որ ագրեսիան միշտ չէ, որ բացասական է, ագրեսիան երբեմն մարդուն դրդում է, որ ինքը գործողություն կատարի»,- «Հեռուստատեսության ազդեցությունը դեռահասների վրա» թեմայով մամուլի ասուլիսի ժամանակ իր տեսակետը հայտեց բանաստեղծուհի Մարինե Պետրոսյան:
Բանաստեղծուհու կարծիքով, մեր հասարակության մեջ «շատ ավելի վտանգավոր է այն, որ մարդը հաշտվում է, և հանգիստ հաղորդումներով մենք կնպաստենք այդ կոմֆորմիզմին: Փոխարենը մարդը պետք է մի քիչ բողոքի, և թեկուզ ագրեսիվ ձևով բողոքի, ինչից վնասը շատ ավելի քիչ է»:
Ասուլիսի մյուս բանախոս, «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավոր Անահիտ Բախշյանը հարց ուղղեց երրորդ բանախոսին` հոգեբանական գիտությունների դոկտոր Սվետլաննա Հարությունյանին. «Արդյո՞ք հնարավոր է, որ մեր մերկ իրականությունը ներկայացնող ֆիլմերն ու հաղորդումները մարդուն ասում են, թե ի՞նչն է լավ, ի՞նչն է վատ»:
Հոգեբանը նախ հստակեցրեց, որ գաղափարական շարժումներ իրականացնողները երիտասարդներն են, ոչ թե դեռահասները և տեղեկացրեց, որ դեռահասության շրջանը տևում է մինչև 17 տարեկան և այդ շրջանում դեռևս «Ես»-ը ձևավորված չէ:
«Մյուս կողմից, ոչ ոք չի ասում, ցույց չտանք, թե ինչ է կատարվում, պարզապես մենք շեշտադրված ենք այդ ցույց տալիս, պարզապես մենք այլ տարբերակ չենք թողնում»,- ասաց Ս. Հարությունյանն ու անդրադարձավ Ա. Բախշյանի հարցին. «Ճիշտ է, որ պետք է ընտրություն ունենան, բայց ինչի՞ միջից ընտրեն»:
Նա նշեց, որ հասկանալի չէ, թե ի՞նչ բառապաշար են լսում դեռահասներն ամբողջ օրը հեռուստաեթերից, ի՞նչ տարբերակում պիտի ունեն, ու շեշտեց, որ «նման պարագայում կարելի է հույսը դնել ընտանիքի վրա, բայց հարց է առաջանում, թե արդյո՞ք ընտանիքը ապահովում է երեխայի արժեքային համակարգի լայն սպեկտորը»:
Սույն բացատրությանը հետևեց մեկ այլ հարցի, որն այս անգամ առաջադրեց բանաստեղծուհի Մ. Պետրոսյանը` ասելով. «Եթե ընտրություն լինի, պետք է դրական կերպար լինի, իսկ ինչպիսի՞ դրական կերպար պետք է մատուցել մեր երիտասարդին, որ սուտ չլինի, բայց դրական լինի»:
Հոգեբան Ս. Հարությունյանը նշեց, որ չնայած` մեր իրականությունն այնքան էլ «վարդագույն չէ, բայց դրական կերպարները վերացած չեն, բացի այդ` մենք կարող ենք ստեղծել հավաքական կերպար, ով ունի իր սկզբունքները, իր կարծիքը և արտահայտում ու պայքարում է իր կարծիքի համար»:
«Դուք տարանջատում եք հեռուստատեսությունը իրականությունից, և վերջ ի վերջո, մարդը միայն հեռուստացույց չի նայում»,- հակառակվեց Մ. Պետրոսյանը:
Ի պատասխան` Ս. Հարությունյանն ընդգծեց, որ «հեռուստատեսությունը նաև ձևավորում է մարդկանց կարծիքը և մենք ուզենք, թե չուզենք, պետք է տարբերակներ ունենք, և հեռուստատեսությունը պետք է տա այդ տարբերակները»:
14.04.09, 16:42
No comments:
Post a Comment